Soms zie je door de dagelijkse beslommeringen de grote lijn niet meer en heb je een trigger nodig om te beseffen wat consequenties zijn van ontwikkelingen. Ik had laatst zo’n moment na het lezen van een artikel op nu.nl:
‘Verzekeraar mag klant niet uitsluiten na verzamelen gegevens‘
Eerder kwam Achmea al voorzichtig met het plan om mensen korting te geven hun premie als ze zich verantwoord gedroegen. Door het meekijken in het gedrag van mensen door meetkastjes te installeren in huizen en auto’s van klanten, kan de schadelast omlaag, was het idee. Zijn consumenten bereid om hun data te verkopen voor een paar euro? Misschien wel. Tegelijkertijd zit er iets ridicuuls aan dit plan: als je als gewone burger verantwoord wil omgaan met je eigen spullen, maar toch voor alle zekerheid verzekerd wilt zijn, kan je geen aanspraak maken op premiekorting omdat je ook zorgvuldig wil omgaan met je persoonsgegevens. De radicalist in mij vraagt zich af of dit geen discriminatie is?!
Terug naar het artikel van vandaag: het Verbond van Verzekeraars heeft een Green Paper geschreven over de kansen en zorgen van Big Data over de verzekeringsbranche. Ik krijg er kromme tenen van. Een paar voorbeelden:
“Big Data-analyses kunnen ook gebruikt worden om van klanten een op maat gesneden premie te vragen. Veel klanten die veilig rijden willen liever niet betalen voor medeverzekerden die onveilig rijden.” Mijn wenkbrauwen fronsen zich onwillekeurig. Daar heb je toch geen big data voor nodig? Hiervoor hebben de we toch al de schadevrije jaren en de eigen bijdragen bij de declaraties?
Dan staan er in het document nog wat mooie one liners. Een kleine greep:
“Het is niet waarschijnlijk dat verzekeraars grote groepen klanten links laten liggen.” – Alleen de gedachte alleen al lijkt mij behoorlijk verwerpelijk.
“Als je weet dat je tot een selecte groep veilige bestuurders behoort, dan wil je dat behouden. Zo bezien, maakt Big Data solidariteit weer mogelijk.” – Ik weet zelf wel of ik een veilige bestuurder ben of niet, dat zie je aan mijn schadevrije jaren en daar heb je geen kastje in mijn auto voor nodig.
En ook aardig:
“Zolang er nog geen echte problemen zijn, moet er nog geen nieuwe regelgeving ontwikkeld worden.” – Dit klinkt bijna als: als er geen echte problemen zijn, hoe je je er ook niet tegen te verzekeren. Maar dat zou cynisch zijn.
Als ik dit paper lees blijf ik in verwarring achter. Gelukkig vind ik ook en quote waar ik me wel roerend in kan vinden:
“Tot nu toe worden verzekeraars vertrouwd. Het is belangrijk dat ze dit vertrouwen behouden.”
Ik weet alleen niet of dit paper daar aan bijdraagt…